Internacia studo publikigita en The Lancet Planetary Health montras vastan publikan subtenon por la principoj de mal-kresko — kondiĉe ke oni klarigas ilin.
Dum jaroj, “mal-kresko” estis prezentata kiel politika neeblaĵo. La vorto mem ŝajnas timigi: ĝi elvokas regreson, perdojn, rezignon. Multaj decidantoj konkludas rapide: se la publiko rifuzas la terminon, ĝi rifuzos ankaŭ la ideon. Sed nova scienca studo montras ke tiu rezonado estas erara.
En 2025, la prestiĝa revuo The Lancet Planetary Health publikigis ampleksan esploron pri la maniero kiel civitanoj perceptas la ideojn ligitajn al mal-kresko en alt-enspezaj landoj kiel Usono kaj Britio. La rezultoj estas klaraj kaj surprizaj: la granda plimulto de homoj subtenas la kernajn principojn de mal-kresko — eĉ se ili ne ŝatas la vorton mem.
Kiam oni klarigas, la subteno aperas
La esploro montras fortan kontraston. Kiam oni simple demandas ĉu homoj subtenas “mal-kreskon”, la respondo ofte estas negativa aŭ hezita. Sed kiam oni prezentas konkrete tion, kion la koncepto signifas — ekonomio orientita al bonfarto, redukto de detruaj kaj superfluaj produktadoj, respekto de la limoj de la planedo, pli granda socia justeco — subteno saltas al tre altaj niveloj.
En iuj kazoj, ĝis tri kvaronoj de la respondintoj esprimis aprobon. Tio validas eĉ en socioj ofte konsiderataj profunde ligitaj al la dogmo de ekonomia kresko. La mesaĝo estas simpla: la problemo ne estas la enhavo, sed la etikedo.
La mito de “nevendebla” alternativo
Tiu konstato subfosas unu el la plej oftaj argumentoj kontraŭ alternativoj al senfina kresko: ke “la publiko ne estas preta”. La studo sugestas la malon. Homoj jam konsentas pri la bezono ŝanĝi prioritatojn, protekti la klimaton, kaj mezuri sukceson alimaniere ol per nura MEP-kresko.
Interese, subteno por tiuj ideoj ne dependas ĉefe de enspezo aŭ socia statuso. Ĝi dependas pli de valoroj: zorgo pri la estonteco, konscio pri mediaj limoj, kaj deziro al pli justa socio. Tio signifas ke la bazo por ŝanĝo jam ekzistas.
Lingva defio, politika ŝanco
La leciono estas grava por la publika debato. Se ni volas serioze alfronti la klimatan krizon, la kolapson de biodiverseco kaj kreskantajn malegalecojn, ni ne povas kontentiĝi per kosmetikaj korektoj de la nuna modelo. Sed samtempe, ni devas lerni paroli al la publiko per kompreneblaj kaj honestaj vortoj.
“Mal-kresko” eble ne estas la plej alloga termino. Sed la studo montras ke, malantaŭ tiu vorto, troviĝas ideoj kiuj jam estas vaste dividataj. La tasko de politikistoj, ĵurnalistoj kaj civila socio estas do ne inventi novan popolon — sed klarigi pli bone la realajn alternativojn.
Kiam eĉ The Lancet, simbolo de scienca rigoro kaj seriozeco, alvenas al tiu konkludo, estas malfacile plu pretendi ke mal-kresko estus nur marĝena utopio.
La vorto dividas. La ideoj konvinkas. Kaj eble, fine, tio estas la plej grava mesaĝo.
Asocio de Verduloj Esperantistaj 
Komenti